Obliterated Families (Zgładzone rodziny) to multimedialny reportaż o rodzinach ze Strefy Gazy, których życie legło w gruzach na skutek izraelskiej ofensywy w 2014 roku.

Został wyprodukowany niezależnie przez Anne Paq, członkinię kolektywu fotograficznego Activestills, oraz reporterkę Alę Qandil, które przez dwa lata przeprowadzały wywiady z ponad 50 rodzinami ze Strefy Gazy i dokumentowały ich życie. Prace prowadzone były we współpracy z Al Mezan Center for Human Rights z siedzibą w Gazie.

Reportaż szczegółowo opowiada historie dziesięciu z tych rodzin. Zawiera również dodatkowe informacje o sytuacji w Strefie Gazy, składające się na kontekst historyczny, społeczny i polityczny.

Jak to się zaczęło?

Prace nad projektem rozpoczęłyśmy w trakcie ofensywy wojsk izraelskich na Gazę w 2014 roku. Pracowałyśmy w zespole, Anne fotografowała, Ala spisywała historie, które skrywały się za obrazami. Zdałyśmy sobie wtedy sprawę, że codziennie giną całe rodziny – w swoich domach lub podczas ucieczki – a my nie jesteśmy nawet w stanie ich zliczyć. Rodzina znika, zostaje zgładzona, a wraz z nią znika jej historia. W czasie wojny sytuacja bywała zbyt nerwowa i chaotyczna, żeby nawet zanotować nazwiska wszystkich, którzy ginęli.

Niedługo po zawieszeniu broni, we wrześniu 2014 roku, Anne wróciła do Gazy i zaczęła spotykać się z ocalałymi oraz ich rodzinami. Ala dołączyła do niej na początku 2015 roku. Rozpoczęłyśmy pracę z garstką rodzin, jednak projekt rozrósł się dzięki wsparciu Al Mezan Center for Human Rights, którego zespół pomógł nam nawiązać kontakt z innymi osobami, które przeżyły bombardowania.

Początkowo zamierzałyśmy opowiedzieć historię tych, którzy zginęli; projekt nie byłby jednak kompletny bez przedstawienia losów ocalałych. Żyją oni nie tylko w ogromnym smutku i poczuciu winy, towarzyszącym często osobom, które przeżyły jakiegoś rodzaju katastrofę, lecz także mieszkać w ruinach swoich domów, nieraz w tych samych miejscach, w których ich bliscy stracili życie. Mają ponadto świadomość, że osoby odpowiedzialne za ataki prawdopodobnie nigdy nie zostaną ukarane.

Dlaczego to ważne

Minęło kilka lat, a mieszkańcy Gazy, podnosząc oczy w stronę nieba, wciąż czują strach przed kolejną izraelską ofensywą. Mamy nadzieję, że ten dokument będzie przypominał, że Gaza nie została odbudowana, że jest wciąż okupowana i oblężona. Zgodnie z raportem ONZ do 2020 roku Gaza stanie się miejscem nienadającym się do zamieszkania. Uchwycone w naszych historiach migawki z życia mieszkańców pokazują, że w istocie od dawna jest to miejsce, w którym nie da się żyć.

Strefa Gazy została zamknięta przez Izrael przy wsparciu Egiptu i cichym współudziale społeczności międzynarodowej. Większość żyjących tam Palestyńczyków nie może ani opuszczać swojej maleńkiej enklawy, ani przyjmować gości z innych części Palestyny. Nieliczne osoby z zagranicy mają szansę dostać się do Gazy, na własne oczy zobaczyć więzienie na wolnym powietrzu, w które została przekształcona i poznać dobrych, gościnnych i kochających życie ludzi, którzy tam mieszkają. Liczymy na to, że nasza praca otworzy szczelinę w więziennym murze, przez którą będą mogli zajrzeć wszyscy ci, którzy myślą o Gazie, a nie mogą jej odwiedzić.

Kim jesteśmy?

Jesteśmy grupą osób zawodowo związanych z mediami, które wierzą w zaangażowane, etyczne dziennikarstwo. Wybierając tematy, nie kierujemy się tym, czy historia jest zaskakująca i czy przyciągnie uwagę. Podjęliśmy się tej pracy, ponieważ to, czego byliśmy świadkami w Gazie, nie pozwalało o sobie zapomnieć. Mamy nadzieję, że czytelnicy także nie pozostaną wobec tego obojętni.
W ciągu ostatnich dwóch lat dołączyły do nas dziesiątki profesjonalistek i profesjonalistów pracujących na co dzień w mediach. Znajdziesz ich nazwiska na stronie poświęconej autorkom i autorom tego projektu. Aby uzyskać więcej informacji, skontaktuj się z nami, pisząc na adres:

info@obliteratedfamilies.com

Przyszłość

Przyszłość tego reportażu leży w twoich rękach.

Kliknij tutaj, aby dowiedzieć się więcej

Finansowanie

Ten dokument został wyprodukowany niezależnie przez Anne Paq i Alę Qandil. Powstał głównie dzięki hojnym dotacjom przyjaciół i entuzjastów naszej pracy. Na ostatnim etapie produkcji przeprowadziliśmy udaną kampanię crowdfundingową. Dziękujemy blisko 200 osobom, które nas wsparły: za uznanie i wiarę, że to co robimy, ma sens.

Uzyskaliśmy także znaczne wsparcie finansowe od dwóch partnerów: francuskiej organizacji chroniącej prawa człowieka ACAT (Action des Chrétiens pour l’abolition de la Torture) oraz kolektywu fotograficznego Activestills – „fotograficznej rodziny” Anne Paq. Nieocenione było też wsparcie Al Mezan Center for Human Rights, które pomogło nam w trakcie pobytu i badań prowadzonych w Gazie.